Stuifmeeltransport
Over stuifmeeltransport is al iets gezegd bij 'Lichaamsbouw en levenswijze'. Deze pagina geeft een breder overzicht van de wijze waarop stuifmeel wordt vervoerd. Het transport is globaal in drie groepen te ordenen.
- Gericht (actief) verzamelen en transporteren om het nest te bevoorraden.
- Transporteren van stuifmeel op andere delen van het lichaam die door het mechanisme of door de structuur van de bloem op delen van het lichaam terecht komen (passief verzamelen). De kans op kruisbestuiving wordt hiermee vergroot.
- Transport orchideeënstuifmeel met kans op een fatale afloop voor kleine bijen (gebeurt waarschijnlijk zelden)
 
Gericht verzamelen en transporteren om het nest te bevoorraden
Verzamelen en transporteren met korfje aan de achterpoten - Honingbijen en hommels verzamelen het stuifmeel in compacte klompjes in de korfjes aan de achterpoten. Door toevoeging van nectar ontstaat er een compact al dan niet zwakglanzend klompje stuifmeel. Dit compacte stuifmeel is minder geschikt voor kruisbestuiving van bloemen. De bijen poetsen zich met hun poten zoveel moeilijk schoon, maar In de praktijk blijven er op andere plekken op het lichaam stuifmeel korrels achter die voor bestuiving kunnen zorgen.
 
Honingbijen die alleen nectar verzamelen, zoals in deze bloem van reuzenbalsemien, poetsen geen of nauwelijks stuifmeel van hun lijf. Voor kruisbestuiving is dat zeer gunstig.
 
Het overgrote deel van de solitaire bijen verzamelt en transporteert stuifmeel met verzamelharen (scopa) aan hun achterpoten. Het stuifmeel zit hier los tussen de haren.
 
Zandbijen hebben ook een min of meer dichte beharing (floccus* ) aan hun dijring waarmee ze extra stuifmeel kunnen opslaan en transporteren.
 
Buikverzamelaars verzamelen en transporteren stuifmeel met hun buikschuier (scopa) aan de onderkant van het achterlijf
 
Maskerbijen hebben geen verzamelharen; ze verzamelen het stuifmeel met de mond, staan het op in de krop en vervoeren het op die manier naar het nest.
 
Transporteren van stuifmeel op andere delen van het lichaam die door het mechanisme of door de structuur van de bloem op delen van het lichaam terecht komen. De kans op kruisbestuivng wordt hiermee vergroot.
Bij teunisbloem is het zeer lastig om stuifmeel te verzamelen. Het stuifmeel hangt met draden aan elkaar. Gecontroleerd en ordelijk stuifmeel verzamelen is daardoor onmogelijk.
 
Vooral honingbijen hebben daardoor meestal grote en slordige stuifmeelklonten of lange slierten aan hun poten
 
Ook hommels worden met slierten stuifmeel bedekt.
 
 
Bremzandbij met op de rug uitgeklapt stuifmeel van brem
 
Tuinbladsnijder bedekt met stuifmeel van slaapbol
 

Transport orchideeën stuifmeel met kans op een fatale afloop voor kleine bijen (gebeurt waarschijnlijk zelden)

Hoorntjes bij Orchideeën - als een insect in dit geval een bij de bloem van een orchidee bezoekt voor nectar dan wordt op de kop een kleverige stof aan de voorkant van de kop afgezet. Als de bij zich uit de bloem terugtrekt, dan worden stuifmeel klompjes (pollinia) gewoonlijk aan kop afgezet en mee naar buiten getrokken. Bij het bezoek aan de volgende bloem wordt het weer afgezet.
 
Bij kleine bijen kan de kleverige stof van de bloem van de orchidee ook op andere plekken komen. Ook dan kunnen klompjes stuifmeel worden meegetrokken. Maar dat kan soms fataal aflopen. Onderstaande bij heeft de klompjes stuifmeel aan de rugzijde van zijn borststuk en weet zich daar niet meer van te ontdoen. Deze bij is de hele middag bezig geweest om zich van het stuifmeel te ontdoen. Dat is zeer waarschijnlijk niet gelukt.